แม่กันยา - Mae Gunya
-
ลักษณะเด่น : มีรอยแผลคล้ายรอยเชือกรัดพาดตั้งแต่กลางหัวถึงขากรรไกรทั้งสองข้าง / ครีบหลังทรงมาตรฐาน ได้สัดส่วน โค้งเว้า ปลายแหลม
-
ประวัติ : เป็นวาฬที่ค่อนข้างหากินบริเวณอ่าวไทยตอนบนนี้อย่างสม่ำเสมอ เรามักจะพบเธอได้บ่อยๆ แม่กันยามีลูกแล้ว 5 ตัว คือ เจ้ามาลัย เจ้ามารวย เจ้าข้ามสมุทร (ชื่อพระราชทาน) เจ้ามารวย อยู่กับแม่กันยา นานถึงเกือบสามปี ไม่รู้ว่าแม่กันยาใจดีหรือเจ้ามารวยเป็นลูกแหง่กันแน่ แม่กันยาเคยบาลีน ด้านขวาหัก ปัจจุบันขึ้นเต็มแล้ว แต่ยังมีร่องรอยที่เชื่อมไม่สนิทปรากฏอยู่ แม่กันยา ได้รับการติด Satellite Tag เมื่อ 13 ก.ย. 2558
ปี 2560 พบว่ามีลูกเพิ่มอีกตัว ชื่อเจ้าปิ่นและเจ้ามาลี -
พบครั้งแรก : 15 ม.ค. 2555 (ThaiWhales) / 24 ก.ย. 2551 (ศวทบ.)
-
หมายเหตุ
โดยทั่วไปการระบุตัววาฬมีจุดสังเกตที่ครีบหลังเป็นสำคัญ เพราะเป็นส่วนที่โผล่พ้นน้ำทุกครั้งที่หายใจ ส่วนตำหนิหรือร่องรอยบนตัวมีทั้งที่ถาวรและที่จางหายไปได้ ลักษณะครีบหลังทรงต่างๆ ที่กลุ่มวาฬไทยใช้สังเกตเพื่อจำแนกวาฬแต่ละตัว (เป็นการกำหนดกันเองในกลุ่มวาฬไทย ไม่สามารถอ้างอิงตามหลักวิชาการ)
1 ทรงสามเหลี่ยมด้านเท่า เช่น แม่สาคร เจ้าสมุทร แม่ข้าวเหนียว
2 ทรงมาตรฐาน ได้สัดส่วน ปลายมน (ครีบหลังโค้ง เว้า ปลายมน) เช่น เจ้าสุขใจ เจ้าตึก เจ้าวันชัย
3 ทรงมาตรฐาน ได้สัดส่วน ปลายแหลม (ครีบหลังโค้ง เว้า ปลายแหลม) เช่น แม่วันดี แม่กันยา
4 ทรงยาวรูปคล้ายฝักดาบ ปลายมน (ศัพท์พี่จำรูญ และน้องตอง) เช่น แม่สมหวัง
5 ทรงยาวรูปคล้ายฝักดาบ ปลายแหลม (ศัพท์พี่จำรูญ และน้องตอง) เช่น แม่ทองดี
6 ทรงมาตรฐาน แต่ ปลาย แบนราบ ชี้ขึ้น หรือ หักลง เช่น แม่ตองอ่อน แม่วันสุข
* ข้อสังเกต ในวาฬตัวลูก อายุแรกเกิด - ประมาณ 1 ปี ครีบหลังมักจะเอนไปด้านใดด้านหนึ่ง และทรงครีบยังเปลี่ยนแปลงได้
